Gratis telefonisch advies en bestelling
U heeft nog geen producten in uw winkelwagen.
Rassen die bekend staan als vechthonden, zoals de Pitbull en de Bullterrier, wekken bij veel mensen angst op. Ze worden over het algemeen beschouwd als agressief en bijtgraag, wat regelmatig bevestigd wordt door meldingen van bijtincidenten op mensen.
Waar de term 'vechthond' vandaan komt en of zogenaamde vechthondenrassen daadwerkelijk bijzonder gevaarlijk zijn, leggen we hieronder uit.
Hondengevechten waren lange tijd populair als amusement. De viervoeters moesten zowel tegen elkaar als tegen andere dieren vechten, zoals wilde zwijnen of stieren. Op een gegeven moment begon men met het doelgericht fokken van rassen die ideaal waren voor gebruik als vechthonden. De dieren moesten vechtlustig en ongevoelig voor pijn zijn. Tegelijkertijd waren agressies tegenover mensen ongewenst.
Tot de oorspronkelijk gefokte vechthondenrassen behoren bijvoorbeeld de uit Engeland afkomstige Bullterrier en de American Pit Bull Terrier, ontstaan uit kruisingen tussen Bulldogs en Terriers. Een andere vechthondenras is de Japanse Tosa Inu. Deze werd echter niet gefokt voor hondengevechten in de traditionele zin. In plaats daarvan namen de dieren deel aan een soort worstelwedstrijd waarbij ze hun tegenstander naar de grond moesten werken. Daarbij mochten ze niet bijten of grommen.
In Groot-Brittannië werden hondengevechten in 1835 verboden. Andere industriële landen volgden geleidelijk, zodat het sinds het begin van de 20e eeuw in de meeste landen niet meer is toegestaan om hondengevechten te organiseren.
De algemeen bekende term 'vechthond' wordt echter tot op de dag van vandaag veel gebruikt voor sommige van de destijds ontstane rassen en wordt vaak als synoniem gebruikt voor vermeend gevaarlijke honden.
Voor zogenaamde vechthonden die door de autoriteiten als gevaarlijk worden beschouwd, heeft de wetgever een reeks beperkingen opgesteld. Zo mogen bepaalde rassen in Duitsland bijvoorbeeld niet, of alleen onder zeer specifieke voorwaarden, worden ingevoerd.
Daarnaast hebben bijna alle deelstaten hun eigen lijsten van rassen waarvan wordt aangenomen dat ze gevaarlijk zijn. Hieronder vallen onder andere de Dogo Argentino, de Mastiff, de American Bulldog, evenals de Rottweiler en de Bullmastiff.
Het houden van deze viervoeters kan aan verschillende voorwaarden worden gekoppeld, zoals het afleggen van een vaardigheidstest, de plicht tot het dragen van een muilkorf en een lijn in het openbaar, evenals de verplichting tot castratie van de hond. Bovendien heffen veel gemeenten voor vechthonden vaak aanzienlijk hogere hondenbelastingen, wat potentiële eigenaren zeker in overweging moeten nemen bij de aanschaf.
Zogenaamde vechthondenrassen zoals pitbulls en bullterriërs hebben over het algemeen een zeer slechte reputatie. Dit komt voornamelijk doordat er de afgelopen jaren herhaaldelijk bijtincidenten zijn geweest die vaak gepaard gingen met ernstige verwondingen.
Gezien deze achtergrond is het volkomen begrijpelijk dat rassen die bekend staan als vechthonden in het openbaar als agressief en gevaarlijk worden beschouwd. Toch vormen de dieren niet per se een gevaar. Rassen zoals de bullterriër blijken eigenlijk zeer vreedzame metgezellen te zijn die zich meestal vriendelijk gedragen tegenover mensen.
Dit geldt echter alleen als de dieren goed worden behandeld, op een goede manier worden opgevoed en op een passende manier worden beziggehouden. Een ondergestimuleerde vechthond die verwaarloosd wordt en misschien zelfs mishandeld, ontwikkelt onvermijdelijk gedragsproblemen die vroeg of laat ook kunnen leiden tot agressie.
Dit geldt echter niet alleen voor vechthonden, maar voor alle rassen, ook al zijn de gevolgen van een hondenbeet natuurlijk des te ernstiger naarmate het betreffende dier sterker is.
Hoewel honden normaal gesproken niet inherent geneigd zijn tot agressie alleen vanwege hun behoren tot een zogenaamd vechthondenras, verschillen ze wat betreft hun karakter soms behoorlijk van elkaar. Voor bepaalde hondenrassen is consequente training en ervaring vereist om ongewenst gedrag te voorkomen.
Vooral nieuwkomers in hondenbezit moeten daarom afstand nemen van deze rassen en in plaats daarvan liever kiezen voor de aanschaf van een hond die geschikt is voor beginners. Het is immers altijd de verantwoordelijkheid van de eigenaar om ervoor te zorgen dat de viervoeter geen gevaar vormt voor andere honden of zelfs mensen.
Zoals u kunt zien, is een hond niet per se gevaarlijk alleen omdat het een zogenaamde vechthond is. Als u vanaf het begin voor de juiste opvoeding van de hond zorgt en het dier goed behandelt, kan zelfs een pitbull een vreedzame en trouwe vriend voor het leven worden.
U moet echter bij de aanschaf van een hond uit de lijst overwegen dat er speciale voorwaarden kunnen gelden voor het houden van zo'n dier en dat ook de hondenbelasting vaak aanzienlijk hoger kan zijn dan bij andere honden.
